by Marta Waszczuk |
Częściej zastanawiamy się, czego warto nauczyć dzieci, niż czego my moglibyśmy się od nich nauczyć. Szczególnie tych małych. Dzisiaj postanowiłam zanotować to, czego chcę się uczyć od dzieci. Kolejność przypadkowa: Wytrwałości Widzieliście kiedyś dziecko, które się uczy chodzić i po pierwszym upadku rezygnuje? Ja nigdy. Obserwuję raczej serię wielu upadków. A po każdym z nich, nawet tym najboleśniejszym, każdy znany mi malec wstaje i idzie dalej. Drugi rodzaj wytrwałości pojawia się wtedy, gdy malec czegoś chce. Wejść na wysoką drabinkę, dotknąć eksponat w muzeum, lizaka. „Nie” nie jest odpowiedzią, którą usłyszy i zrozumie. „Zdarta płyta” rzadko działa. Trzeba się naprawdę nieźle gimnastykować, żeby go odwieźć od tego, co chce. A czasem trzeba po prostu wziąć na ręce i wynieść 😉 Nigdy, nigdy, nigdy się nie poddają. Ciekawości Jeśli znaleźliście się kiedyś w okolicy kilkulatka w fazie pytania „dlaczego?” wiecie o co mi chodzi. To nie jest 5xdlaczego, ani 10xdlaczego. Coś pomiędzy 100 a 1000. To dociekliwość godna Sherlocka Holmesa dotycząca wszystkiego, co nas otacza. Dlaczego niebo jest niebieskie? Dlaczego zebra jest w paski? Dlaczego woda płynie z kranu? Dlaczego mam to zjeść? I nurkowanie wgłąb tematu. I drążenie kolejnym dlaczego naszej odpowiedzi. Tu także pojawia się wspomniana wytrwałość w poszukiwaniu odpowiedzi. Dziecko nie spocznie, dopóki się nie DOWIE. I zbywanie go „bo tak już jest” lub odwracanie uwagi innymi sztuczkami starczy tylko na parę sekund. Zaangażowania Dziecko, które maluje, jest całkowicie pochłonięte malowaniem. Kiedy ogląda książeczkę, nic poza nią dla niego nie istnieje. Albo gdy układa klocki. Nie tylko uwaga jest cała skupiona na tym, czym się zajmuje. Całe ciało jest zaangażowane w ten proces. Zatopione w tym, co...
by Marta Waszczuk |
Dzięki wytrwałości i potędze marzeń Walta Disneya poznaliśmy Myszkę Miki, Kaczora Donalda, Pluto i Królewnę Śnieżkę. Długometrażowe filmy animowane i rodzinne parki rozrywki – Disneylandy. Dzisiaj podzielę się z wami siedmioma mało znanymi faktami z życia Walta Disneya. Siedem mało znanych faktów z życia Walta Disneya 1. Od dziewiątego roku życia przez sześć lat roznosił gazety rano i wieczorem. Także w czasie ulewy i zamieci śnieżnej. Przez ten czas nie pracował przez miesiąc, bo był chory. Robił to za darmo, bo pracował dla ojca. Dostawał niewielkie kieszonkowe, a ojciec mówił do Walta i jego brata „pracujecie za wyżywienie i mieszkanie, które wam zapewniam.” 2. Bardzo chciał wziąć udział w pierwszej wojnie światowej. Podał fałszywą datę urodzenia i dostał się do Amerykańskiego Korpusu Sanitarnego, który był częścią Czerwonego Krzyża. Zachorował na grypę, co uniemożliwiło mu wyjazd. Wojna się skończyła. Nie przyłączył się do powszechnej radości. Udało mu się znaleźć wśród pięćdziesięciu ochotników wysłanych do Francji. Jego nazwisko znalazło się na pięćdziesiątym miejscu listy. We Francji spędził rok. 3. Zajął się tworzeniem filmów animowanych kiedy miał dziewiętnaście lat. W Kansas City. Na początku sam rysował kreskówki. Reklamy. Tak zarabiał na klisze i inne materiały potrzebne do rysowania kolejnych kreskówek. Na jedzenie czasem już nie starczało. Jadł na kredyt w greckiej restauracji. W końcu ogłosił upadłość. Nie chciał pozostać w mieście, które widziało jego klęskę. Pojechał do Hollywood. Cały jego majątek wynosił 40 dolarów, ale gdy stanął przed okienkiem kasy poprosił o bilet pierwszej klasy. 4. Zanim powstała Myszka Miki stworzył postać zająca Oswalda, który zaczął odnosić sukcesy. Jednak jego partner w interesach przekupił i zabrał mu animatorów oraz prawa do postaci. 5....
by Marta Waszczuk |
Stoisz przed trudną decyzją i nie wiesz, co wybrać? Utknęłaś i nie wiesz, co dalej? Możesz skorzystać z 5 Pamiętnych Pytań Gretchen Rubin, autorki książki „Projekt szczęśliwy dom„: 1. Na co czekam?2. Co bym zrobiła, gdybym się nie bała? (to moje ulubione)3. Co mi w tym pomoże?4. Co bym zrobiła, gdybym miała mnóstwo czasu i pieniędzy?5. Jeśli za 5 lat będę wspominać ten moment, to czy będę czegoś żałować? W przypadku naprawdę Poważnych Decyzji warto te odpowiedzi zapisać, a nie tylko pomyśleć w głowie. Ciekawa jestem, czy u Ciebie też to zadziała. Daj znać! fot. Lara Cores,...
by Marta Waszczuk |
Ostatnio skończyłam czytać niezwykle inspirującą książkę Gretchen Rubin zatytułowaną „Projekt Szczęśliwy Dom. Lektura obowiązkowa dla tych, którzy pragną uczynić ze swego domu oazę przytulności, ciepła i czułości”. Kto by nie chciał stworzyć takiej oazy w swoim domu, niech nie czyta dalej, kto chce – niech czyta, bo to lektura w sam raz na długi weekend :)) Podoba mi się podejście Gretchen do szczęścia. Jej nie chodzi o to, żeby wyjechać w daleką podróż, robić lub przeżyć coś niezwykłego, wydać mnóstwo pieniędzy. Proponuje podejście cudownie proste i praktyczne – skupienie się na małych zmianach, na prostych, codziennych sprawach. Takich jak uważne żegnanie się ze swoją rodziną i witanie się z każdym, gdy wraca do domu, spędzanie czasu z córkami, unikanie pijawek emocjonalnych, sprzątanie półka po półce, chłonięcie miłych zapachów, robienie miłych uczynków. „Coś w sam raz dla mnie” – myślałam wiele razy w czasie lektury, skrzętnie notując cytaty i wskazówki. Gretchen opisuje swój projekt „Szczęśliwy dom” miesiąc po miesiącu – od września do maja – gdy pracowała nad zmianą siebie (nie innych!), aby czuć się szczęśliwsza w swoim domu. Jak się zapewne domyślacie gdy ona się zmieniała – inni wokół też się zmieniali… Każdy miesiąc miał temat przewodni (np. małżeństwo, rodzicielstwo, czas, wnętrze, ciało, rodzina), w każdym tygodniu realizowała jedno postanowienie w obszarze tego tematu. Książka nie jest poradnikiem, ale choć opisuje historię i przemyślenia jednej osoby, to poznanie jej było dla mnie źródłem inspiracji. Ty i ja też możemy stworzyć swój osobisty projekt szczęście. Gretchen podpowiada nam pytania, które pomagają wybrać swoje własne postanowienia do takiego projektu: 1. Co sprawia, że czujesz się dobrze? Z jakich czynności czerpiesz frajdę,...
by Marta Waszczuk |
Co jest dla mnie trudne? – pozwolenie sobie na popełnianie błędów i porażek i przyznawanie się do nich– wychodzenie ze strefy komfortu – w obszary, gdzie mnie nigdy nie było– robienie rzeczy, których nie umiem robić– wybieranie tego, co naprawdę chcę, a nie tego, co mnie zabezpieczy przed tym, czego się boję– przyjmowanie opinii od innych ludzi– zaakceptowanie siebie, świata i życia takiego, jakim jest razem z nieodłącznymi ich i moimi niedoskonałościami– ustawianie sobie poprzeczki na realnym dla mnie poziomie, a nie kilka pięter wyżej– bycie odważną– poznawanie nowych ludzi– podążanie swoją ścieżką, szczególnie gdy jest inna niż wielu ludzi wokół– zauważanie tego, czego nie lubię w sobie– przekuwanie pomysłów w rzeczywistość– akceptacja tego, czego nie mogę zmienić i zmienianie tego, co mogę– wstrzymanie oddechu przez minutę 🙂 A co dla Ciebie jest trudne? fot. kyeniz,...
strona 1 z 612345...»ostatnia »
Ostatnie komentarze